Tanımı ve Önemi:
Badem (Prunus Dulcis), gülgiller
familyasından ve anayurdu Asya’nın güneybatısı olan
bir ağaç ve bu ağacın tohumları
olarak tanımlanabilir. Badem ilk olarak İran,
Türkiye, Suriye ve Filistin’de yetiştirilmiş buralardan da Yunanistan, Kuzey Afrika, İtalya
ve İspanya’ya, sonraki dönemlerde ise Kuzey Amerika’ya
götürülmüş
ve bilhassa Kaliforniya’da 1940 yılından sonra badem yetiştiriciliğinde önemli ilerlemeler kaydedilmiştir.
Kabuklulardan ve hatta pek çok
meyve ağacından
daha erken çiçek açar. İlkbahar donlarıyla
çiçekleri zarar görmedikçe yetişen ve
meyve veren bademin taze meyveleri, çiçeklerine göre dona karşı daha duyarlıdır. Sıcak iklimde ve yazları kurak
geçen ortamlarda bademi görebiliriz. Yazları serin
ve rutubetli geçen yerlerde badem yetişmez. Badem
bitkisinin tatlı
ve acı tohumlu iki çeşidi vardır. Tatlı ve acı
bademler arasında yer alan orta sınıf bademler de mevcuttur. Badem ağacı, genel olarak şeftali ağacına benzer ancak şeftali ağacından daha yüksek ve uzun ömürlüdür. Badem çeşitli şekillerde tüketilmektedir. Bunlar:
- Çerez olarak tüketim
- Çağla badem
- Taze iç badem
- Kavrulmuş badem (tuzlu, tuzsuz)
- Şekerleme, çikolata, pasta endüstrisinde tüketim
- Diğer kullanım alanları: Badem yağı, badem unu, kozmetik ve ilaç endüstrisi
Bademin diğer meyve türleri yetiştiriciliğine göre üreticilere sağlamış olduğu bazı avantajları vardır. Aşağıda belirtilen faktörler, badem yetiştiriciliğinin yaygınlaşmasına olumlu katkıda bulunacaktır:
- Diğer meyve türlerinin yetişemediği taşlı, çakıllı, toprak şartlarında yetişebilir.
- Erken meyveye yatar.
- Pazarda hiçbir meyvenin olmadığı dönemde çağla bademi olarak pazara çıkar.
- Uzun ömürlüdür.
- Aşırı soğuk ve nemli bölgeler haricinde her yerde yetişir.
- Meyvesinin pazar değeri diğer birçok meyveye göre daha yüksektir.
- Kireçli ve su imkânı olmayan yerlerde yetişebilir.
- Ağaçlandırma çalışmalarında tercih edilebilir.
- Uygun ekolojisinde geç çiçeklenen çeşitlerle bahçe kurulduğunda üreticinin gelirini yükseltir.
0 yorum :
Yorum Gönder